Ruś Włodzimiersko-Suzdalska (Ruś Zaleska) - kraina historyczno-geograficzna w
Rosji
, położona w międzyrzeczu
Oki
i
Wołgi
.
Początkowo stanowiła dzielnicę
Rusi Kijowskiej
jako
Księstwo Rostowsko-Suzdalskie
. Głównymi ośrodkami tej ziemi były
Rostów
,
Suzdal
i
Włodzimierz nad Klaźmą
. W
1157
roku
Andrzej Bogolubski
przeniósł stolicę z Suzdala do Włodzimierza. Do największenia znaczenia na Rusi księstwo doszło w czasach wielkiego księcia włodzimierskiego
Wsiewołoda Wielkie Gniazdo
(
1176
-
1212
). W
1238
roku Ruś Włodzimiersko-Suzdalska została spustoszone przez
Mongołów
, którzy pokonali wojska
Jerzego Wsiewołodowicza
. Sam książę zginął w walce, a kraj uznał zwierzchnictwo
Tatarów
. W
XIII
-
XIV wieku
wielcy książęta włodzimierscy stali się najpotężniejszymi władcami na Rusi pónocno-wschodniej. W
1328
roku
Iwan Kalita
przeniósł stolicę księstwa do
Moskwy
, gdzie też 2 lata wcześniej przeniósł swoją siedzibę zwierzchnik
prawosławia
na Rusi,
metropolitaPiotr
. Nadal wielcy książęta moskiewscy (od
1340
roku) najpierw obejmowali władzę we Włodzimierzu i tytułowali się wielkimi książętami włodzimierskimi. W drugiej połowie XIV wieku państwo funkcjonowało jako
Wielkie Księstwo Moskiewskie
.